Questions.!

Είναι κάποιες φορές που θες πραγματικά να ζητήσεις συγνώμη ή να απολογιθείς για κάτι που έκανες από κάποιον και δεν ξέρεις πως.. Απλά δεν μπορείς να βρεις τον τρόπο να τον πλησιάσεις. Είναι όμως κι άλλες φορές που τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα. Νομίζεις ότι πρέπει να ζητήσεις συγνώμη, ενώ στην πραγματικότητα πρέπει εκείνοι να σου ζητήσουν συγνώμη. Και ενώ εσύ νιώθεις ένοχη για τα πάντα, ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι ήσουν ένα μικρό κορόιδο, παιχνίδι για να περνάνε την ώρα τους, που πάντα έκανε ότι του ζητούσαν και προσπαθούσε να συμβαδίσει με τα θελήματα τους. Δεν μιλώ για κάτι συγκεκριμένο, απλά προσπαθώ να αναλύσω αυτό που παρατηρώ. Το θέμα είναι όμως, ότι όταν πλέον ξέρεις ότι είσαι το κοροϊδάκι τους, το μόνο που κάνεις είναι να γεμίζεις θυμό. Και αυτός ο θυμός είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Οι ενέργειες σου μπορεί να είναι κταστροφικές. ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ. Αυτό νιώθεις. Μια απογοήτευση που σε φτάνει στα άκρα. Και πάνω απ' όλα χάνεις την εμπιστοσύνη σου στους υπόλοιπους. Ξέρεις ότι την επόμενη φορά θα είσαι πιο προσεκτικός-αν και εύχεσαι να μην υπάρξει επόμενη φορά- και ότι δεν θα αφήσεις ξανά να σου τύχει κάτι τέτοιο. Κι αν σου τύχει; Εννοώ, αν ξαναπέσεις σε τέτοια άτομα; Τι προτιμάς, να κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου ή να ξυπνήσεις και να αντιμετωπίσεις την αλήθεια; Κι αν τελικά επιλέξεις να αντιμετωπίσεις την αλήθεια, είσαι τόσο δυνατός για να το αντέξεις; Είσαι δυνατός να αντέξεις το ίδιο χτύπημα; Κι αν τελικά λυγίσεις; Τότε τι;