Πφφ! Δεν ξέρω πια τι μπορεί να συμβαίνει με αυτό το πράγμα. Τη μια είμαι έτσι και την άλλη αλλιώς. Και τι εννοώ; Εννοώ πως απ' τη μία είμαι χαρούμενη, χαμογελαστή και στον κόσμο μου όπως αποκαλούν κάποιοι ότι είμαι, και απ' την άλλη είμαι χάλια, με μια μουτσούνα μέχρι το πάτωμα. Ναι, ναι, ναι από το πρωί μέχρι το μεσημέρι ήμουν τέέέέέλειαα! Πετούσα απ' τη χαρά μου και ήταν όλα ξέγνιαστα! Είχα τόση φαντασία μέσα μου, που έφτιαξα και σχεδίασα το καινούργιο μου, φετινό πρόχειρο*.* Και μετά απ' τη μια στιγμή στην άλλη, άρχισαν να με πλακώνουν διάφορες σκέψεις, η μία μετά την άλλη... Αυτή τη στιγμή μόνο που δεν κλαίω! Αλλά το θέμα είναι ότι δεν ξέρω το γιατί. Σκέφτομαι διάφορα πράγματα, κάποιες ανοιχτές υποθέσεις που πρέπει να κλείσουν, και μου φαίνονται όλα τόσο τραγικά! Είμαι σίγουρη ότι αν τα σκεφτόμουν κάποια άλλη στιγμή δεν θα ήταν έτσι. Θα ήταν σίγουρα καλύτερα! Τι να πω; Οτι φταίει ο καιρός; Μπα.. Κάτι άλλο φταίει. Πρέπει όμως να το βρω και να το αντιμετωπίσω. Θα το αντιμετωπίσω όπως και να 'χει. Η ζωή είναι μικρή και πρέπει να τη χαιρόμαστε:)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου